Τετάρτη

WAR: ΕΧΟΥΣΙΝ ΓΝΩΣΙΝ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ...

[Μια περίεργη αλληγορική ανάρτηση που διαβάσαμε στο blog των WAR]

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας σκορπιός ο οποίος προσπαθούσε να περάσει ενα δύσβατο ποτάμι.


Η αδυναμία του όμως να πηδήξει ή να κολυμπήσει καθιστούσαν αδύνατη την επιθυμία του.



Εκεί λοιπόν που καθόταν στην όχθη του ποταμού ξάφνου εμφανίζεται ένας βάτραχος και του λέει "φίλε μου θα σε βοηθήσω εγώ να περάσεις απέναντι".

Πράγματι βάζει ο βάτραχος τον σκορπιό στην πλάτη του και αρχίζει με άλματα να πηδάει πάνω στα βραχάκια. Λίγο πριν φτάσουν και οι δύο στην άλλη όχθη του ποταμού ο σκορπιός καρφώνει στην πλάτη με το κεντρί του τον βάτραχο.

Ο βάτραχος ειναι ετοιμοθάνατος και πέφτει μέσα στο νερό. Ρωτάει  τότε τον σκορπιό "Γιατί ρε φίλε..;"και ο σκορπιός του απαντά "Συγνώμη φίλε...αυτή είναι η φύση μου".

Τα δυο ζωντανά παρασύρθηκαν από το ποτάμι και πέθαναν πριν φτάσουν στην απέναντι όχθη.

Ηθικό δίδαγμα...Μην εμπιστεύεσαι ποτέ έναν σκορπιό..

Δεν θα μακρυγορήσουμε  γιατί έχουμε και άλλες σοβαρές  δουλειές να κάνουμε.

Δεν πέφτεις ποτέ στην λάσπη με ενα γουρούνι. Εσύ θα λερωθείς..αυτό θα το ευχαριστηθεί..

Το καλό με τους αυτοκαταστροφικούς είναι ότι σε βγάζουν από την βρώμικη δουλειά..

Αυτά για την ώρα και συνεχίζουμε να γράφουμε κόσμο στα π... πόντς μας για να κρατάμε αλληλογραφία.

υ.γ1: Ευχαριστούμε για την συσπείρωση.

υ.γ2: Στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι ακριβώς...


W.A.R και δυο τρεις περαστικοί.